بازگشت

آخرين مناجات امام


هنگامي كه حضرت سيدالشهداء عليه السلام با بدن غرق به خون از پشت اسب به زمين افتادند، اين چنين با خداي خويش مناجات مي كرد:

«صبرا علي قضائك يا رب، لا إله سواك يا غياث المستغيثين، ما لي رب سواك و لا معبود غيرك، صبرا علي حلمك، يا غياث من لا غياث له، يا دائما لا نفاد له، يا محيي الموتي، يا قائما علي كل نفس بما كسبت، احكم بيني و بينهم و انت خيرالحاكمين.» [1]

«در برابر قضاي تو صبر مي كنم، اي پروردگار من! معبودي جز تو نيست، اي پناه بي پناهان! اي خدايي كه ابدي و دائمي هستي و مردگان را زنده مي كني، اي آگاه و شاهد و ناظر بر تمام كردار و افعال مخلوقات! تو خود ميان من و اين گروه حكم كن كه تو بهترين حكم كنندگاني.»



پاورقي

[1] مقتل الحسين (ع)، مقرم، ص 283.