همنشين با فقرا
نقل است كه روزي حضرت سيدالشهداء عليه السلام سوار بر اسب از محلي عبور مي كردند. در راه چند فقير بينوا و بيچاره را ديدند كه بر روي كهنه عبايي بر خاك نشسته و تكه هاي خشك نان در دست دارند و مي خورند. آنها همين كه چهره ي نوراني امام عليه السلام را ديدند گفتند:
«اي پسر رسول خدا! بفرما و از اين غذا بخور!»
امام عليه السلام فورا از اسب پياده شد و كنار آنها آمد و با كمال تواضع در كنار آنها بر خاك نشست و با آنان از نانها ميل فرمود و آنگاه اين آيه شريفه را تلاوت فرمود:
«انه لا يحب المستكبرين» [1] .
«همانا خداوند متكبران را دوست نمي دارد.»
سپس فرمود:
«اي دوستان! من دعوت شما را پذيرفتم. اينك نوبت
شماست كه دعوت مرا اجابت نماييد. امروز براي نهار به منزل من تشريف بياوريد.»
فقيران خاك نشين دعوت امام عليه السلام را پذيرفتند و همراه آن حضرت به طرف خانه حركت كردند.
امام عليه السلام خدمتكار خانه را فرمود:
«هر چه را از غذا در خانه، ذخيره كرده اي براي اين مهمانان بياور.»
پس سفره اي رنگين ترتيب داد و به اين ترتيب پذيرايي خوبي از ايشان به عمل آورد. [2] .
پاورقي
[1] سورهي نحل، آيهي 23.
[2] بحارالأنوار، ج 44، ص 189.