آزادي كنيز
انس بن مالك گويد:
«در حضور امام حسين عليه السلام بودم، ناگاه كنيز آن حضرت وارد شد و يك شاخه ي گل به آن حضرت هديه كرد.»
حضرت عليه السلام شاد شد و به او فرمود:
«تو را در راه خدا آزاد ساختم.»
من عرض كردم: «او تنها يك شاخه ي گل كه چندان ارزشي ندارد به خدمت شما آورد، شما او را به خاطر همين، آزاد كردي؟!»
فرمود: «خداوند ما را چنين تربيت فرموده، آنجا كه فرموده است:
«و إذا حييتم بتحية فحيوا باحسن منها او ردوها»
«هر گاه كسي به شما تحيت گويد، پاسخ او را بهتر دهيد يا لاأقل همانگونه پاسخ دهيد.» [1] .
آنگاه امام عليه السلام فرمود:
«كمال الجود بذل الموجود»
«نهايت بخشش اعطاي تمام دارائي هاست.»
و آن كنيز جز آن شاخه ي گل مالك چيزي نبود.» [2] .
پاورقي
[1] سورهي نساء، آيهي 86.
[2] بحارالأنوار، ج 44، ص 195.