778 - مژده در توسل به حسين

همگي به سوي وسايل نجات بخش حسين عليه السلام بشتابيد! بشارتتان باد كه در توسل به او يك مژده خوشحالي كننده و شگفت آور و يك نعمت پر شكوه و يك لطف بسيار بزرگ ديگري از جانب خداست و آن اين است كه در توسل به آن حضرت ويژگي و آثاري است كه به جهاتي چند، سر آمد همه اسباب و وسايل نجات و برتر از همه كارهاي شايسته است.

براي نمونه:

1 - بالاترين ثمره انجام كارهاي شايسته، نجات از آتش دوزخ است، ولي ثمره توسل به آن حضرت و زيارت عارفانه او سرآمد آن است، چرا كه در پرتو آنها نه تنها خود زائر و سوگوار از آتش نجات پيدا مي كند، بلكه نجات ديگران هم مي تواند باشد.

2 - نتيجه نهايي انجام كارهاي شايسته، ورود به بهشت پرطراوت و زيباست، اما ثمره زيارت او و ارادت به او، سر آمد اين است، چرا كه نه تنها فرد مي تواند در پرتو آنها به بهشت وارد گردد، بلكه مي تواند ديگري را نيز بدانجا ببرد.

3 - ثمره نهايي انجام كارهاي شايسته اين است كه فرد به واسطه آن، بهره اي از حوض كوثر خواهد داشت و از آن سيراب خواهد شد.

4 - ثمره نهايي اعمال صالح اين است كه: كفه ميزان اعمال انجام شده انسان در كارنامه زندگي اش بالا مي رود و انسان كارنامه اش را از سمت راست خويش دريافت و آن را مفتخرانه مي خواند.

اما توسل و زيارت آن حضرت سر آمد آن است، چرا كه گاه به واسطه آن در كارنامه انسان، اعمال برترين عبادت كنندگان يعني اعمال پيامبر گرامي صلي الله عليه وآله را مي نويسند.

5 - ثمره نهايي انجام كارهاي شايسته اين است كه: روز قيامت ميان تو و پيامبر گرامي صلي الله عليه وآله. جدايي نمي افتد و مي تواني او را در بارگاها الهي به شفاعت بخواني و اين نيز از زيارت حسين عليه السلام دريافت مي گردد، چرا كه اگر زائر عارف آن حضرت باشي، پيامبر در روز رستاخيز ضمن جستجو از حالت، تو را خواهد يافت و دستت را خواهد گرفت و از مراحل هراس آور رستاخيز نجات خواهد داد.

6 - ثمره نهايي كارهاي شايسته، رسيدن به بهشت پرطراوت و حوريان زيباي بهشت است. در برخي روايات مربوط به آن حضرت آمده است كه:

سوگوار با معرفت او، زير عرش خدا و در مصاحبت با حسين عليه السلام قرا مي گيرد و با او سخن مي گويد و از اين همدمي و همنشيني چنان مفتخر مي گردد كه پذيرش دعوت حوريان بهشت و اظهار مهر و محبت آنان را به خاطر مصاحبت با آن حضرت بي پاسخ مي گذرد و همدمي پيشواي محبوب خويش را بر مي گزيند.

7 - ثمره نهايي بالا رفتن درجات خوبان اين است كه: رتبه و درجه فرد، به درجه ايمان آورندگان به خدا مي رسد.

اما توسل و تمسك عارفانه به آن حضرت، سر آمد اين ارتقاء درجه است. چرا كه به جايي ارتقاء مقام مي يابد كه به نوعي با برترين پيام آوران خدا همدم و با امير مومنان عليه السلام همنشين مي گردد و بر سفره نعمت و احسان آنان بهره ور مي گردد.

8 - ثمره نهايي اعمال صالح، به دست آمدن رضوان خداست كه بزرگتر و پرشكوه تر از باغهاي زيبا و پرطراوت بهشت است و توسل عارفانه به حسين عليه السلام سر آمد اين شكوه و عظمت است، چرا كه گاه انسان با اخلاص بدين وسيله به جايي مي رسد كه طرف خطاب و سخن خدا در اوج عرش مي گردد. [1] و افتخاري اينگونه به او ارزاني مي شود.

9- ثمره نهايي دست آورد تو براي پس از مرگ، ممكن است اين باشد كه بهترين همسايه ات بدنت را غسل دهد و با خالص ترين مال حلالت، تو را كفن كنند و يكي از دانشمندان صالح و با تقوا، بر پيكر نماز گذارد.

اما در تمسك به وسايل نجات بخش حسين عليه السلام به جايي مي تواني تقرب يابي كه فرشته وحي به همراه انبوه فرشتگان مقرب بر پيكر تو نماز گذارند و با كفن هاي بهشت، پيكرت را كفن كنند و به حنوط بهشتي حنوط، نمايند. [2] .

10 - بالاترين آثار خير و كار شايسته اي كه به فرد صالح و درستكار پس از انتقال از اين جهان به جهان ديگر مي رسد و بهترين باقيات صالحات كه ممكن است مدت طولاني براي او مفيد افتد، اين است كه فردي به نيابت او، كار شايسته و سنت پسنديده اش را دنبال كند يا از كارهاي شايسته مردم به روح او هديه شود كه در صورت انجام درست كارها، تازه يك دهم از ثواب كارها به حساب او واريز مي گردد.

يا ممكن است فردي از صدقات جاري خويش همانند دانش مكتوب و يا آبرساني به نفع مردم يا ساختن مسكن و پل يا تربيت فرزند صالحي كه براي پدر بخشايش خداي را بخواهد؛بهره ور گردد؛كه به طور طبيعي اين صدقات جاري بيش از يكصد يا يكهزار سال نمي تواند دوام بياورد، چرا كه روزگار پيوسته در حال تحول و دگرگوني است.

اما در توسل عارفانه و عاشقانه به حسين عليه السلام اين اثر، جاودانه است كه فرشتگان پس از مرگ انسان، نيابت او را در انجام كار شايسته و سنت پسنديده اش به عهده مي گيرند و با انجام آن كارها ثوابش را به روح او اهدا مي كنند و تمام پاداش آنان در كارنامه زندگيش مكتوب مي گردد و آفت را به روح او اهدا مي كنند و تمام پاداش آنان در كارنامه زندگيش مكتوب مي گردد و آفت و دگرگوني زمان و مكان هم دامن آن را نمي گيرد. [3] .

11 - بالاترين ترقي و تكامل تو، در پرتو انجام كارهاي شايسته اين خواهد بود كه در زمره بندگان صالح و شايسته او درآيي.

اما در توسل و اقتداي به حسين عليه السلام اثري است كه انسان را نه زمره فرشتگان مقرب، بلكه در زمره پيشوايان و بزرگان فرشتگان قرار مي دهد. اين واقعيتي است كه در روايات برآنند كه در آينده نزديك خواهد آمد.

12 - آخرين ثمره كارهاي شايسته اين است كه: انجام هر كار شايسته اي سرانجام پاداش معلوم و مشخص و قابل تصوري براي عامل آن به بار مي آورد، اما توسل و اقتداي آگاهانه و عاشقانه به حسين پاداشش بي نهايت و غير قابل تصور است؛چرا كه با همه پاداش و مراتب والا و درجات بلندي كه در روايات براي انسانها در اقتدا و توسل به حسين عليه السلام برشمرده اند، هرگز براي اين درجات حدي كه فراتر از آن نخواهد بود، بيان نشده است و اين نشانگر آن است كه ترقي و تكامل در آستان حسين عليه السلام تا جايي ميسر است كه جز خداي نداند.

اين ترسيم فشرده اي از جلوه هايي از الطاف خاص خدا به پيشواي شهيدان و به بركت نور وجودش به كساني است كه به او اقتدا و توسل نمايند.

779 - اثر توسل

در پرتو توسل و اقتداي به آن حضرت، مي توان به مرثيه اي از مراتب بندگان شايسته و خالص و با ايمان و تقوا پيشه و پارسا و خائف او، نايل آمد و نيز همانگونه كه مي توان در پرتو توسل به او، به مراتب و درجات همه بندگان خدا كه بر شمرديم، پر كشيد. مي توان به پاداش انواع و اقسام عبادتها نيز همچون نماز، روزه، زكات، حج، عمره، جهاد، مرزداري، انواع وقف و صدقه، واجبات و مستحبات و نيز پاداش برترين و بالاترين درجات نيت پسنديده و پاداش عبادت يك عمر، بلكه عبادت همه روزگاران، دست يافت. [4] .

780 - بخشش همه گناهان

در پرتو وسائل نجات بخش آن حضرت، مي توان به رتبه و مقام بندگان گناهكاري رسيد كه با توبه و بازگشت خالصانه به سوي خدا، به جايي اوج گرفتند كه مورد بخشايش او قرار گرفتند و به آنان خطاب شد كه:

قل يا عبادي الذين اسرفوا علي انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله.... [5] .

هان! اي بندگان من كه بر زيان خويش اسراف كرده ايد، از رحمت خدا نوميده نشويد چرا كه او همه بندگان را مي بخشايد.

و اين مقام با سوگواري عارفانه بر حسين عليه السلام و زيارت خالصانه و عاشقانه او، حاصل مي شود؛چرا كه اين دو، نه تنها باعث بخشايش گناهان گذشته انسان مي شود، بلكه گاه گناهان آينده را هم مي بخشايد و نه تنها موجب بخشايش گناهان پدر و مادر انسان مي گردد، بلكه گاه گناهان همه كساني را كه دوست بداري. [6] .

781 - اينك دلت سراي اوست.

در پرتو توسل عارفانه به حسين (ع) مي توان به پاداش پرشكوهي، همانند پاداش سيراب ساختن اردوگاه توحيدي حسين در روز عاشورا دست يافت.

در روايات آمده است كه:

هر كسي در روز عاشورا، در كنار حرام او، تشنگان را سيراب سازد، همانند كسي است كه در روز عاشورا به اردوگاه حسين عليه السلام آب رسانده است. [7] .

اينك آيا دوست مي داري كه اردوگاه تشنه آن حضرت را با اينكه عاشورا نيست و در كنار حرام او قرار نداري، سيراب سازي؟

اينك آيا دوست مي داري كه اردوگاه تشنه آن حضرت را با اينكه عاشورا نيست و در كنار حرم او قرار نداري، سيراب سازي؟



فكل موضع يري قبره

و كربلا كل مكان يري



آري! اگر شرايط جانسوز اردوگاه حسين عليه السلام را در انديشه ات مجسم ساختي و بر بيدادي كه در راه حق و عدالت بر او رفت، قلبت شعله ور شد، اينك سراي دلت حرم اوست و تو با اين سوگواري خالصانه در حقيقت حسين عليه السلام و اردوگاه و خاندان و كودكانش را با قطرات زلال اشك ديدگانت، سيراب ساخته اي. [8] .

782 - شتافتن به سوي مغفرت

اين نداي ملكوتي است كه:... فاستبقوا الخيرات... [9] .

هان اي انسانها! به سوي نيكي ها بشتابيد.

و با شتافتن به كوي حسين عليه السلام سريع ترين بخشايش حاصل خواهد آمد، چرا كه در سوگواري بر اوست كه به مجرد حلقه زدن اشك محبت و معرفت در چشم، همه گناهان انسان مورد بخشايش قرار مي گيرد و در زيارت او نيز به مجرد نيت و آهنگ و تصميم زيارت آن حضرت.

783 - وسيله نجات بخش

مراحل مختلف مرگ و عالم برزخ نيز، با توسل عارفانه و عاشقانه به حسين عليه السلام آسان مي گردد، چرا كه از وسايل نجات بخش آن حضرت يكي هم نثار اشك بر او و دگرگون شدن حال به هنگام به ياد آوردن، سياست ناجوانمردانه رژيم سياه كار اموي با اوست و از خواص اين توسل آن است كه پيامبر و امامان نور عليه السلام در آستانه مرگ بر بالين چنين انسان پاكباخته اي حاضر، و ضمن درود و تحيت بر او، بشارت به نجات و فلاح او مي دهند و از اين بشارت به گونه اي خوشحال و شادمان مي گردد كه اثر شادماني تا روز رستاخيز در اعماق قلبش موج مي زند و به واسطه آن همه نداها و خطابهاي تكويني، لحظات احتضار و عالم برزخ بر او آسان مي گردد و اينگونه نجات مي يابد. [10] [11] .

784 - توسل به نام مقدس امام حسين (ع)

مرحله خطابهاي غضب آلوده و به ستوده آورنده اي است كه طي آن فرمان بازداشت، كيفر، به بنده و زنجير كشيدن و به دوزخ افكندن گناهكاران زشت كردار، صادر مي شود و نجات اين مرحله سخت نيز با توسل و اقتداي عارفانه و خالصانه بر حسين عليه السلام نه تنها ممكن است، بلكه همه آنها را مي توان به نداهاي مهر و محبت تبديل ساخت.

دليل اين سخن آن است كه خود پيامبر عليه السلام ضمانت ملاقات زائر عارف و وظيفه شناس حسين عليه السلام را نمود و وعده داد كه:

من تعهد مي كنم كه در روز رستاخيز ضمن ملاقات با زائر حسين عليه السلام دستش را بگيرم و از مراحل هول انگيز و سختي هاي قيامت، نجاتش ‍ بخشيده و او را به بهشت در آورم.

با اين بيان در روز قيامت و در آستانه رستاخيز و به هنگامه خطاب خدا بر كيفر و عذاب گناهكاران، به بركت توسل عارفانه و خالصانه بر حسين عليه السلام به اين اكتفا نمي شود كه اين خطابها از زائران و سوگواران او برداشته شود، بلكه فراتر از اين خواند بود و اين محبت عميق به او و زيارت عارفانه او... و به صورت كارهاي شايسته جاودانه و اعمال قبول شده اي در خواهد آمد كه همواره به حساب انسان واريز مي گردد.

آري! به وسيله حسين عليه السلام دوزخ خاموش و دروازه بزرگ بهشت كه به نام قدس اوست، گشوده مي شود و به وسيله او ورود از هر دري از دربهاي بهشت، ميسر مي شود، چرا كه او باب بهشت است و كليد دربهاي آن. و اوست كه باعث مسدود شدن طبقات مختلف جهنم است.