آيم به قتلگه كه پيدا كنم تو را

امشب وداع هجرت فردا كنم تو را



جويم تو را قدم به قدم بين كشتگان

با شوق و اضطراب، تمنا كنم تو را



در حيرتم كه از چه بجويم نشان تو

ني سر، نه پيرهن، ز چه پيدا كنم تو را






برگيرمت ز خاك و ببوسم گلوي تو

خود نوحه مادرانه چو زهرا كنم تو را



ريزم به حلق تشنه ي تو اشك چشم خويش

سيراب تا كه اي گل حمرا كنم تو را



دشمن نداد آبت اگر، غم مخور حسين

صحرا ز ديده چو دريا كنم تو را



اي آن كه داغ هاي جگرسوز ديده اي

اكنون به اشك ديده مداوا كنم تو را



حسان