آن وقتي كه جنگ درپيوست، و امر، سخت شد بر آن جناب و زنان مضطرب شدند، به صداي بلند فرياد نمود كه: «آيا كسي هست كه از ما دفع نمايد شر دشمنان را؟» [1] پس آن ندا تأثير كرد در زناني كه همراه آن جناب بودند، و ايشان را به هيجان آورد كه دست از اولاد و ازواج برداشتند، بلكه بعضي خود را به كشتن دادند، چنان كه بيايد ان شاء الله در عنوان شهدا.

پس هرگاه اين استغاثه، زنان عجايز (پيرزنان) را به حركت آورد و لبيك گفتند به بذل اولاد عزيز خود، پس سزاوار است كه دوستان در نزد تصور آن، به حركت آيند و اجابت كنند آن ندا را به تلبيه و بگويند: «لبيك داعي الله!» تا آخر زيارت.