خصائص الحسينيه، ص 329.

وجه چهارم: و آن، وجه عجيبي است كه تلبيات سبعه ي اجابت باشند از براي هفت استغاثه كه از آن جناب واقع گرديد، به جهت حالت خودش، و اعراض مردم از ياري اش، و بي اعتنايي ايشان به او، و غريب بودن و تنها بودنش، بدون اين كه طلب چيزي از كسي كند، و اين است كه حضرت آن را «واعيه» ناميد؛ [1] و از براي آن، تأثيرات مخصوصه بود كه هر يك، تأثير خاصي و تحريك مخصوصي داشتند كه به آن انقلاب مخصوصي و تغيير اوضاعي حاصل شد. پس گوش خود را بگشا كه صداي استغاثه ها، هنوز به گوش هوش دوستانش مي رسد. پس بايد گوش دارند و اجابت نمايند.