خصائص الحسينيه، ص 292.

صفات خاصه كه از براي زوار حاصل مي شود بسيار است:

يكي آن كه خداوند به ايشان مباهات مي كند بر حمله ي (حمل كنندگان) عرش و بر ملائكه مقربين، و مي فرمايد: ببينيد زوار قبر حسين عليه السلام را كه به جانب او مي روند با شوق. [1] .

ديگر اين كه خداوند، نظر رحمت به سوي ايشان مي نمايد. [2] .

ديگر اين كه دليل محبت حسين است. [3] .

ديگر، از جمله ي محدثين خداوند است در عرش. [4] .

ديگر آن كه در عليين نوشته مي شود. [5] .

ديگر، در بهشت، در جوار پيغمبر خدا و ائمه ي هدي خواهد بود و در يك سفره با ايشان طعام مي خورد. [6] .

ديگر، شقي باشد، مبدل مي شود به سعيد. [7] .


ديگر، از كروبين شمرده مي شود. [8] .

ديگر آن كه از ياوران حضرت فاطمه عليهاالسلام است؛ زيرا كه آن جناب، هر روز حضرت حسين عليه السلام را زيارت مي نمايد. [9] .

ديگر آن كه اعضاي او، از صورت و چشم و قلب، محل دعاي حضرت صادق عليه السلام مي شود؛ زيرا كه آن جناب، در سجده ي دعا مي فرمايد كه: خدايا! رحم كن بر آن صورت ها كه ماليده مي شود بر قبر حسين عليه السلام و رحم نما بر آن چشم ها كه اشك از آنها مي ريزد، و رحم كن آن دل ها را كه بر ما مي سوزد، و رحم كن بر آن نعره كه به جهت ما بلند مي شود. [10] .

ديگر آن كه زائر، امانت حضرت صادق عليه السلام است كه مي فرمود: خدايا! من آن بدن ها را به تو امانت سپردم، تا اين كه به من رد نمايي در نزد حوض. [11] .

ديگر، زائر آن حضرت، زائر خدا و رسول است [12] .

ديگر آن كه هر كس در بهشت درجه اي دارد، آرزو مي كند كه كاش از زوار حسين عليه السلام بودم، از بس كرامت هاي مخصوصه مشاهده مي نمايد در حق زوار. [13] .