خصائص الحسينيه، ص 290.

ور در خبر است كه حسين عليه السلام خود بيايد، در حالتي كه سرش را در كف گرفته، و چون فاطمه عليهاالسلام او را ببيند، نعره زند كه تمام اهل محشر به گريه درآيند. [1] پس پيراهن حسين عليه السلام را بر دست گيرد و عرض كند: «خدايا! اين پيراهن فرزند من است»؛ [2] يعني ببين كه چگونه از ضرب شمشير و نيزه و تير، سوراخ سوراخ است، يا اين كه: خدايا! اين پيراهن را هم بر بدنش نگذارند و او را عاري (عريان) بر روي زمين انداختند. پس خداوند عادل


منتقم، انتقام كشد از كشندگان آن جناب و اولاد ايشان و اولاد اولاد ايشان كه راضي به فعل پدران خود بودند، به اقسام عذاب. پس چندين مرتبه ايشان را بكشند. بعد، زبانه ي سياهي از جهنم بيرون آيد و ايشان رابرچيند، مانند مرغي كه دانه را مي چيند، و ببرد ايشان را به سوي جهنم. [3] .

و بعد از اين مقامات، خصوصيتي از براي آن مكرمه است در مقام شفاعت، كه محل حاجت ماست، كه ندا مي رسد، «اي فاطمه! هر حاجت كه داري بطلب». عرض مي كند كه: «شيعيان خود را مي خواهم». خطاب مي رسد كه: «بخشيدم همه را». عرض مي كند: «شيعيان اولادم را مي خواهم». خطاب مي رسد كه: «بخشيدم ايشان را». عرض مي كند: «شيعه ي شيعيان خود را مي خواهم». خطاب مي رسد كه: «روانه شو. پس هر كه به تو پناه برده، با تو خواهد بود». پس روانه شود به سوي بهشت و همه ي ايشان به همراه او بروند. [4] .

پس اي گروهي كه زيارت كرده ايد فرزند آن مكرمه را و ياري نموده ايد او را در گريه! اگر پيغمبر صلي الله عليه و آله از اول دست تو را نگيرد و در وقت نداي اول برنخاستي، پس در اين شفاعت عظمي، يا شيعه، تو را شامل است، و اگر نه، شيعه ي شيعه خواهي بود، و اگر آن هم نيستي، پس پناه به او خواهي برد؛ و كدام پناه، بهتر از زيارت فرزند او و گريه بر آن جناب است. پس گمان ندارم كه از اين مقام محروم شوي و به همراه آن مكرمه روانه نشوي، و اگر از اين حرمان (بي بهرگي) هم ترساني، به جهت كثرت معاصي و مأيوس باشي از نجات در اين حالت و احتمال بدهي كه لابد تو را به جهنم خواهند برد، پس باز مأيوس مباش اي زائر، كه لابد آن حضرت خواهد آمد و تو را از آتش، نجات خواهد داد. چنان كه در خبري فرموده است كه: «هر كس مرا زيارت كند، البته او را زيارت خواهم كرد بعد از موت، و اگر او را در آتش بيابم، از آن بيرونش


مي آورم». [5] .

و اين، آخر درجات خلاص است از براي ادني (كم ترين) زوار، كه گناه ايشان، بسيار عظيم است.