خصائص الحسينيه، ص 247.

مقصد هفتم در خواص گريه، و آن، هشت قسم است:

اول اين كه صله ي حضرت رسول صلي الله عليه و آله است. [1] .

دوم مساعدت حضرت فاطمه عليهاالسلام است؛ زيرا كه آن حضرت، هر روز گريه مي كند؛ و حضرت صادق عليه السلام فرمود: «آيا دوست نمي داري كه از جمله كساني باشي كه ياور و معين حضرت فاطمه عليهاالسلام باشند». [2] .سوم اداي حق پيغمبر خدا و ائمه ي هدي به آن مي شود، به مقتضاي اخبار. [3] .

چهارم نصرت و ياري حسين عليه السلام در آن است؛ زيرا كه ياري در هر وقتي به حسب آن وقت است.

پنجم در آن، تأسي انبيا، ملائكه و عباد الصالحين است.


ششم اداي مزد رسالت است كه مودت ذي القربي است.

هفتم ترك آن، جفاست به آن حضرت. [4] .

هشتم تسلي است از جميع گريه ها و مصيبت ها. چنان كه حضرت رضا عليه السلام به پسر شبيب فرمود: اگر گريه خواهي كرد بر چيزي، پس گريه كن بر حسين بن علي عليه السلام كه او را ذبح نمودند مانند گوسفند و كشتند با او هيجده نفر از اهل بيتش را كه در روي زمين، مثل و مانند نداشتند.

و در اين حديث، يك نكته است كه در خود آن جناب، به ذبح تعبير فرموده و در اهل بيت، به قتل، و شايد سبب آن است كه اهل بيت كشته شدند به سبب آن جراحت هايي كه بر ايشان وارد شد، و به آن حضرت هم هر چند جراحت هاي كاري زده بودند كه همانا كافي بود در مقصود ايشان، ولي اكتفا به آن ننمودند؛ بلكه او را ذبح نمودند مانند گوسفند، يعني گرفتند و سرش را بريدند. [5] .

مترجم گويد: شايد تشبيه به ذبح گوسفند، از اين جهت باشد كه همچنان كه قصاب، گوسفند را مي كشد بدون خوف و ترس و كسي هم او را ملامت نمي كند، و عظمي (اهميتي) در انظار ندارد، به همين قسم، بي خوف و مبالات، مباشر ذبح آن سرور شدند؛ أسفي عليك يا مظلوم!