خصائص الحسينيه، ص 118.

تشنگي آن سرور، در چهار عضو تأثير تمام نموده بود:

اول لب هاي مبارك كه افسرده شده بود.

دوم جگر پاره پاره، چنان كه در آخر امر، بعد از نااميدي از زندگي فرمود:
«اسقوني قطرة من الماء فقد تفتت كبدي من الظماء [1] [؛ قطره ي آبي به من بدهيد كه جگرم از تشنگي پاره پاره شد ]».

سوم زبان آن حضرت كه مجروح شده بود، از بس به اطراف دهان ساييده بود. [2] .

چهارم چشم هاي مقدسش كه از تشنگي تاريك گرديده بود. چنان كه در حديث مكالمه جبرئيل با حضرت آدم عليه السلام منقول است كه گفت: اگر ببيني اي آدم، او را در حالتي كه مي گويد «وا عطشاه!» به حدي كه تشنگي حائل شده باشد مابين او و آسمان مانند دود. [3] .

پس به سبب هر يك از اين اعضاي اربعه، يك نوع از آب، خداوند به او عطا نمود. چون سخن به اين جا رسيد، شما شيعيان هم بخل نورزيد به اشك ديدگان.