خصائص الحسينيه، ص 72.

هشتم حسن خلق است، و آن حضرت، با شدت مصيبت و تفرقه ي حواس، با دوست و دشمن، چنان اظهار ملاطفت و حسن خلق مي فرمود كه مورد تعجب است.

نهم مروت است و كامل آن، از آن حضرت ظاهر شد، آن وقتي كه تمام لشكر دشمن را سيراب كرد [1] و راضي نشد كه طايفه ي جن، او را ياري كنند؛ [2] و عجب آن است كه هنگامي كه شمر لعين به نزديك خيمه آمد كه سخن گويد، يكي از اصحاب خواست تيري به جانب او اندازد. حضرت، مانع شدند و فرمودند: من ابتدا به قتال نمي كنم. [3] .