خصائص الحسينيه، ص 70.

اول يقين است، و حقيقت آن، اعراض نفس است از دنيا و كناره گرفتن از آن، و اين صفت، در آن حضرت بروز نمود هنگامي كه از مدينه بيرون آمد و به زمين كربلا رسيد، نوشت به سوي برادرش محمد بن الحنفية و ساير بني هاشم، به اين مضمون كه: «اين، كتابي است از حسين بن علي به سوي برادرش محمد بن علي و كساني كه نزد اويند از بني هاشم اما بعد، پي گويا دنيا هيچ نبوده و آخرت هميشه بوده» [1] و اين كلام، در معني دل بريدن از دنيا و دل بستن به آخرت است.