بازگشت

تضرع به درگاه خداوند


هنگامي كه حال امام (ع) به وخامت گرائيد، دست خود را به طرف آسمان بلند كرده و فرمود:

(اللهمّ متعالي المكان، عظيم الجبروت، شديد المحال، غنيّ عن الخلائق، عريض الكبرياء، قادر علي ما تشاء، قريب الرحمة، صادق الوعد، سابغ النعمة، حسن البلاء، قريب اذا دعيت محيط بما خلقت، قابل التوبة لمن تاب اليك، قادر علي ما أردت، تدرك ما طلبت، وشكور اذا شكرت، ذكور اذا ذكرت، أدعوك محتاجاً، و أرغب إليك فقيراً، و أفزع اليك خائفاً، و أبكي إليك مكروباً، و أستعين بك ضعيفاً، و أتوكّل عليك كافياً.

اللهمّ احكم بيننا و بين قومنا بالحق، فانّهم غرونا و خدعونا و غدروا بنا و قتلونا، و نحن عترة نبيّك و ولد حبيبك محمد (ص) الّذي اصطفيته بالرسالة، و ائتمنته علي وحيك، فاجعل لنا من أمرنا فرجاً و مخرجاً برحمتك يا أرحم الراحمين.

صبراً علي قضائك يا رب، لا اله سواك يا غياث المستغيثين، ما لي ربّ سواك، ولا معبود غيرك، صبراً علي حكمك، يا غياث من لا غياث له، يا دائماً لا نفاد له، يا محيي الموتي، يا قائماً علي كلّ نفس بما كسبت، احكم بيني و بينهم، و أنت خيرالحاكمين).

ترجمه:

(اي خدايي كه مرتبه ات بلند، و هيبت و جبروتت عظيم و قدرت تو برتر و از مخلوقات بي نياز، و ارجمندي تو بي انتها، و بر هر امري توانا و رحمت تو نزديك و وعده تو راست، و نعمت تو گسترده و بلاي تو نيكو و اجابت كننده دعاها، و آگاه به مخلوقات و از توبه كنندگان توبه پذير، و بر هرچيز كه خواهي توانا، و بر آنچه كه اراده كني توانا، و پذيرنده شكر از شكركنندگان، و پذيرنده ذكر از ذكر كنندگان خود هستي.

من در حالي كه محتاجم از تو مي خواهم، و در حاليكه نيازمندم رو به سوي تو مي كنم و در حاليكه ترسانم، به تو پناه مي آورم و در حالي كه رنجورم، گريه و زاري مي كنم و در حاليكه ضعيفم، از تو كمك مي خواهم و بر تو توكّل مي كنم كه تو مرا كافي هستي، بارالها بين ما و قوم ما داوري كن، آنان ما را فريب دادند و تنها گذاشتند، و بر ما نارو زدند و ما را به قتل رساندند، و ما فرزندان و نوادگان پيامبر و محبوب تو محمد (ص) هستيم كه او را به پيامبري خود برگزيده، و امين وحي خود قرار دادي.

پس در كارهايمان، راه نجاتي براي ما قرار ده، اي مهربان ترين مهربانان، بر قضاي تو صبر مي كنم، اي پروردگار، چون هيچ خدايي جز تو نيست اي فرياد رس كمك طلبان، خدايي جز تو ندارم و نه معبودي غير تو، بر آنچه كه حكم كني صبر نمايم.

اي فريادرس بي ياوران، اي پايان ناپذير بي انتها، اي زنده كننده مردگان، اي آنكه بر دست آوردهاي هركس آگاهي، بين من و آنان قضاوت كن، و تو بهترين قضاوت كنندگاني).