حذيفه از پيغمبر ـ صلي الله عليه وآله وسلّم ـ روايت كرده كه فرمود:

«لَو لَم يَبقَ مَنِ الدُّنيا اِلّا يَومٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللهُ ذلِكَ اليَومَ حَتّي يَبعَثَ رَجُلاً مِن وُلدي اِسمُهُ كَاِسمي فَقالَ سََلمانُ: مِن اَيَّ وُلدِكَ يا رَسُولَ اللهِ؟ قالَ: مِن وُلدي هذا وَ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَي الْحُسَيْنِ» [1] .

اگر از دنيا باقي نماند مگر يك روز خدا آن روز را طولاني سازد تا مردي از فرزندانم را برانگيزد كه هم نام من است. آنگاه سلمان عرض كرد: از كدام فرزندان تو است يا رسول الله؟ فرمود: از اين فرزندم! ودستش را بر حسين زد.