البته ممكن است اين سوال در پيش روي خوانندگان سبز شود، كه ناهنجاري هاي بر شمرده در اين نوشتار و نيز خطر دين زدايي كه از جانب حاكميت حزب عثمانيه دين را تهديد مي نمود در زمان يزيد آغاز نشده بود، بلكه پيشينه ديرينه داشت. به زمان خلفا به خصوص به سياست هاي تزويري معاويه باز گشت داشت. ريشه اين تباهي ها را سياست هاي معاويه سيرا نموده بود و امام حسين عليه السلام نيز به مدت ده سال همزمان با معاويه زندگي مي نمود چگونه براي پيش گيري اين خطر بزرگ اقدام ننمود و قيام خويش را بلا فاصله بعد از شهادت امام مجتبي و انتقال مسووليت رهبري و امامت به وي آغاز ننمود؟ و مگر فرجامي غير از شهادت وجود داشت و اگر شهادت راهگشاي مي باشد چرا در زمان معاويه اقدام نكرد؟