بازگشت

حسين همتاي قرآن


ارزشمندترين سند در انديشه و رفتار قرآن كلام زيباي خداست، كه از هر خطر مصون مانده و مي ماند. قرآن منبع انديشه و معارف و حياني است كه معيار انديشه و رفتار صحيح در همه عرصه ها مي باشد. تمام انديشه ها و رفتارها در ارزيابي بايد با اين محك سنجيده شوند، كه در صورت نا ساز واري با ان، انديشه، نخواهند بود.

از ميان انسان ها نيز انسان هايي نيز همتاي قرآن با ويژگي هاي قرآن تجلي يافته اند، كه همانند قرآن معيار انديشه و رفتار مي باشند.

انگيزه اين انتخاب، شايد اين باشد كه بهانه ها را از دست بهانه جويان بگيرد كه نمي توان تمام شوون زندگي را همساز و هماهنگ با حقيقت وحي ساخت. خداي سبحان از ميان انسان ها برخي را به عنوان معيار و الگو بر گزيده است، كه تمام شوون زندگي را همساز و هماهنگ با حقيقت وحي ساخت. خداي سبحان از ميان انسان ها برخي را به عنوان معيار و الگو برگزيده است، كه تمام شوون زندگي انديشه و رفتار همگون با وحي است و هيچ گونه كژ راهگي در انديشه و رفتار آنان وجود ندارد همانند قرآن حق محض در ابعاد انساني اند.

رسول الله (ص) عترت خويش را عدل و همتاي قرآن معرفي نمود: اني تارك فيكم الثقلين كتاب الله عزوجل و عترتي. [1] و منظور خود را از عترت نيز شفاف توضيح داد. من العتره، فقال انا و الحسن و الحسين و الائمه التسعه من ولد الحسين تاسعهم مهديم. [2] از حضرت سوال نمودند منظور از عترت چه كساني مي باشند، فرمودند، منظور من و حسن و حسين و نه امام از فرزندان حسين عليه السلام كه نهمين آنان مهدي آنان است مي باشد. كه حسين عليه السلام همتاي قرآن است.


پاورقي

[1] معاني الاخبار، ص 90.

[2] همان، ص 91.