مردم مدينه نمي دانستند كه در شام چه ميگذرد. رفت و آمد خيلي كم بود؟ افرادي هم كه احيانا از مدينه به شام مي رفتند، از دستگاه يزيد اطلاعي نداشتند. بعد از قضيه امام حسين، مردم مدينه تعجب كردن كه: عجب! پسر پيغمبر را كشتند. هيئتي را براي تحقيق به شام فرستادند كه چرا امام حسين كشته شد. پس از بازگشت اين هيئت، مردم پرسيدند، قضيه چه بود؟

گفتند: همين قدر در يك جمله به شما بگوييد كه در آنجا بوديم، دائم مي گفتيم خدايا! نكند از آسمان سنگ ببارد و ما به اين شكل هلاك بشويم. و نيز به شما بگوييم كه ما از نزد كسي مي آييم كه كارش شرابخواري و سگ بازي و يوزي بازي و ميمون بازي است، كارش نواختن تار و سنتور و لهو لعب است، كارش زناست حتي با محارم. ديگر حال، تكليف خودتان را مي دانيد. اين بود كه مدينه قيام كرد، قيامي خونين. و چه افرادي كه بعد از حادثه كربلا به خروش آمدند.

اي بسا شاعر كه بعد از مرگ زاد