بازگشت

مغلوب واقعي


يكي از مظاهر قوت و كمال نهضت حسيني اين است كه آنها با آن همه شدت و گرفتاري هيچ كدامشان ملحق به دشمن نشد، ولي توانستند از لشكر غالب طرف مقابل دل بربايند، چنانكه حر و سي نفر ديگر را دل ربودند و شايد علت اينكه ابا عبدالله اصرار داشت كه هر كه رفتني است برود، اين بود كه مي خواست نمايشگاهش كامل باشد و در ميان آنها ضعيفي وجود نداشته باشد كه درگيراگير كار سستي نشان دهد. اين جهت در بدر و صفين عيب زيادي نداشت، ولي در كربلا عيب داشت؛ چون بناي كار كربلا بر گذشت و فداكاري بود. معمولا غالب از مغلوب مي ربايد نه مغلوب از غالب، و اين بدان جهت است كه از لحاظ روحي اينها غالب بودند و آنها را شكست و تحت تأثير قرار داده بودند. [1] .


پاورقي

[1] حماسه حسيني، ج 3، ص 74و75.