امام حسين شهيد فراموشكاري مردم شد؛ زيرا مردم اگر در تاريخ پنجاه، شصت ساله خود شان فكر مي كردند و قوه تنبه و استنتاج و عبرت گيري در آنها مي بود و به تعبير سيد الشهداء كه فرمود: ارجعوا الي عقولكم اگر به عقل و تجربه پنجاه شصت ساله خود رجوع مي كردند و جنايت هاي ابو سفيان و معاويه و زياد در كوفه و خاندان اموي را اصولا فراموش نمي كردند و گول ظاهر فعلي معاويه را كه دم از دين و خاطر منافع شخصي است نمي خوردند و عميق فكر مي كردند و حساب مي كردند آيا حسين عليه السلام براي دين و دنياي آنان بهتر بود يا يزيد و معاويه و عبيد الله، هرگز چنين جنايتي واقع نمي شد. پس در حقيقت علت عمده اينكه مردمي نسبتا معتقد به اسلام اين طور با خاندان پيغمبر رفتار كردند، در صورتي كه همان ها حاضر بودن قربه الي الله در جنگ كفار شركت كنند، فقط و فقط فراموشكاري مردم و گول ظاهر خوردن آنها بود، يعني نتوانستند پشت پرده نفاق را ببينند. ظواهر شعائر اسلامي را محفوظ مي ديدند و توجه به اصول و معاني از بين رفته نداشتند.

البته در اين حادثه چنانكه قبلا گفتيم رعب و ترس و استسباع از يك طرف، و فساد اخلاق روسا و رشوه خواري آنها و طمع آنها و اطاعت كوركورانه به حسب خوي قبيله عربي كوچك ترها از روساي قبائل از طرف ديگر نيز از عوامل مهم وقوع اين حادثه بود.

اين حادثه صد در صد يك حادثه اسلامي است. امام حسين به قول آن مرد معاند، به سيف جدش كشته شد، امام به علت جهالت و ظاهر بيني و گول حفظ ظواهر و شعائر خوردن مردم. [1] .