اعمال دنائت مآبانه لشكر عمر سعد
دنائت هايي اصحاب يزيد به خرج داده اند كه از قانون جنگ و فروسيت به كلي دور بود:
1- منع آب (نه تنها بر حريف بلكه بر اطفال و كودكان).
2- كشتن اطفال، خصوصا در برابر ديدگان مادر و خواهر و عمه، نظير قضيه طفلي كه له قرطان. [1] .
3- برهنه كردن بدن امام حسين به واسطه طمع در لباس هاي آن حضرت.
4- ريختن به سر زنها و كندن خلي و زيور از بدن آنها.
5- سنگباران و تير باران كردن آن عده قليل.
6- شماتت هاي لاذع. [2] .
7- سر شهيد به گردن اسب آويختن.
8- سب و دشنام.
9- اسب تاختن بر بدن آن حضرت.
10- تنگ گرفتن بر اسيران و زدن آنها و سوار كردن آنها بر شتران بي جهاز.
11- غل كردن بيمار (امام سجاد).
12- مقابل كردن سرها و اسرا.
13- جاي بد به اسيران دادن.
14- شماتت به اسيران داغ ديده.
15- جسارت به سر مقدس و دندانهاي مقدس.
16- كشتن زن (مادر وهب).
17- عبور دادن اسيران از قتلگاه (اگر به تقاضاي خود اسيران براي وداع نبوده).
18- آنش زدن به خيام در شبي كه اسرا بايد هنوز بمانند و به سر برند.
19- نان و غذا ندادن به اطفال به طوري كه اطفال معصوم از دست مردم نان و خرما مي گرفتند و ام كلثوم مانع مي شد. [3] .
پاورقي
[1] دو گوشواره داشت.
[2] شماتت هاي نيش دار و گزنده.
[3] حماسه حسيني، ج 3، ص 167.