بازگشت

اعمال دنائت مآبانه لشكر عمر سعد


دنائت هايي اصحاب يزيد به خرج داده اند كه از قانون جنگ و فروسيت به كلي دور بود:

1- منع آب (نه تنها بر حريف بلكه بر اطفال و كودكان).

2- كشتن اطفال، خصوصا در برابر ديدگان مادر و خواهر و عمه، نظير قضيه طفلي كه له قرطان. [1] .

3- برهنه كردن بدن امام حسين به واسطه طمع در لباس هاي آن حضرت.

4- ريختن به سر زنها و كندن خلي و زيور از بدن آنها.

5- سنگباران و تير باران كردن آن عده قليل.

6- شماتت هاي لاذع. [2] .

7- سر شهيد به گردن اسب آويختن.

8- سب و دشنام.

9- اسب تاختن بر بدن آن حضرت.

10- تنگ گرفتن بر اسيران و زدن آنها و سوار كردن آنها بر شتران بي جهاز.

11- غل كردن بيمار (امام سجاد).

12- مقابل كردن سرها و اسرا.

13- جاي بد به اسيران دادن.

14- شماتت به اسيران داغ ديده.

15- جسارت به سر مقدس و دندانهاي مقدس.

16- كشتن زن (مادر وهب).

17- عبور دادن اسيران از قتلگاه (اگر به تقاضاي خود اسيران براي وداع نبوده).

18- آنش زدن به خيام در شبي كه اسرا بايد هنوز بمانند و به سر برند.

19- نان و غذا ندادن به اطفال به طوري كه اطفال معصوم از دست مردم نان و خرما مي گرفتند و ام كلثوم مانع مي شد. [3] .


پاورقي

[1] دو گوشواره داشت.

[2] شماتت هاي نيش دار و گزنده.

[3] حماسه حسيني، ج 3، ص 167.