خروج امام از مكه در روز ترويه يعني روز هشتم ذي الحجه كه روز حركت به مني و عرفات است ارزش تبليغاتي تكاندهنده تري از خود اقامت در مكه داشت. و از نظر رساندن پيام اسلام، اين پشت كردن به كعبه تسخير شده امويان و حجي كه گرداننده اش دستگاه يزيدي بود - حجي كه ظاهرش ‍ اسلامي و روحش جاهلي بود - نشان داد كه اسلام اين صورت خالي نيست كه خاطرها آسوده باشد، معني و حقيقت است كه به خطر افتاده است. [1] .