هر جرياني بالاخره به يك فلسفه اي براي پريشاني و حمايت احتياج دارد. جنگ تبليغاتي آنجا است كه فلسفه ها با هم مي جنگند.

اهل بيت پيغمبر، يكي از آثار وجوديشان اين بود كه نگذاشتند فلسفه اقناعي دشمن پا بگيرد.

كار ديگرشان اين بود كه از نزديك، به وسيله خود دشمن توانستند با مردم تماس بگيرند، در صورتي كه قبلا آحاد و افراد جرأت تماس نداشتند. زينب از تريبون دشمن استفاده كرد. استفاده از تريبون دشمن در حقيقت جنگ را تا خانه دشمن كشيدن است. [1]