امام حسين برگشتند به خيام حرم، اينجاست كه طفل شير خوارشان را به دست ايشان مي دهند. اين طفل در بغل عمه اش زينب خواهر مقدس ابا عبدالله است.

حضرت اين طفل را در بغل مي گيرد. ابا عبدالله نفرمود: خواهر جان! چرا در ميان اين بلوا، در فضايي كه هيچ امنيتي ندارد و از آن طرف تير پرتاب مي شود و دشمن كمين كرده اين طفل را آوردي، بلكه او را در بغل گرفت و در همين حال تيري از سوي دشمن مي آيد و به گلوي مقدس طفل اصابت مي كند. ابا عبدالله چه مي كند؟ ببينيد رنگ آميزي چگونه است؟ تا اين طفل اين چنين شهيد مي شود، دست مي برد و يك مشت خون پرتاب مي كند و به طرف آسمان مي پاشد كه: اي آسمان ببين و شاهد باش! [1] .