چرا ائمه اطهار (حتي از پيغمبر اكرم روايت است) گفتند كه: اين نهضت بايد زنده بماند، فراموش نشود، مردم براي امام حسين بگريند؟ هدف آنها از اين دستور چه بوده است؟ ما آن هدف واقعي را مسخ كرديم. گفتيم: فقط به خاطر اين است كه تسلي خاطري براي حضرت زهرا سلام الله عليها باشد! با اينكه ايشان در بهشت همراه فرزند بزرگوارشان هستند. دائما بي تابي مي كنند تا ما مردم بي سر و پا يك مقدار گريه كنيم تا تسلي خاطر پيدا كنند! آيا توهيني بالاتر از اين، براي حضرت زهرا پيدا مي كنيد؟ عده اي ديگر گفتند: امام حسين در كربلا به دست يك عده مردم تجاوزكار، بي تقصير كشته شد، پس اين تأثر آور است! من هم قبول دارم امام حسين بي تقصير كشته شد؟! روزي هزار نفر آدم بي تقصير به دست آدمهاي با تقصير كشته مي شوند و تأثر آور است، اما آيا اين نفله شدن ها ارزش دارد كه سالهاي زياد، قرنهاي زياد، ده قرن، بيست قرن، سي قرن مطرح باشد؟! [1] .