يكي از مسائل مربوط به سيدالشهداء مسئله گريه است. بايد مسئله گريه و خنده يكي از نظر اينكه از مختصات و اعراض خاصه انسان به شمار رفته اند.

ديگر از نظر علل و مبادي جسمي و روحي. سوم از نظر آثار و عوارض.

چهارم از نظر اخلاقي و عقيده علماء اخلاق و آداب، پنجم از نظر آثار

ششم انواع خنده ها و گريه ها و آيا همه خنده ها خوب است و همه گريه ها و بايد مقايسه اي شود بين مكتب امام حسين و مكتبهاي خنده و كمدي، و اشاره اي شود به فيلم هاي كمدي و فيلمهاي تراژدي و اشعاري كه شعراي ما در باب گريه و مدح آن گفته اند مثل اينكه:



گريه بر هر درد بي درمان دواست

چشم گريان، چشمه فيض خداست



در همه اينها بحث شود.

خنده و گريه مظهر شديدترين حالات احساسي انسان است. آن وقتي كه كسي بتواند مالك خنده و گريه مردمي بشود، به حقيقت مالك قلب آنها شده و با عواطف آنها بازي مي كند. كارهاي قلبي غير از كارهاي عقلي است. تاكنون با قلبهاي مردم از راه گريه بر سيد الشهداء بازي شده، بدون اينكه تحت كنترل عقل بيايد و هدف داشته باشد، تنها هدف داشتن كافي نيست، نظم و سازمان هم لازم است. [1] .