اصحاب كه از مدينه با حضرت آمدند خيلي كم بودند شايد به بيست نفر نمي رسيدند، چون يك عده در بين راه جدا شدند و رفتند، بسياري از آن هفتاد دو نفر در كربلا ملحق شدند و باز بسياري از آنها از لشكر عمر سعد جدا شده و به سپاه ابا عبدالله ملحق شدند. از جمله، بعضي از آنها كساني بودن كه وقتي از كنار اين خيمه عبور مي كردند، صداي زمزمه عالي و زيبايي را مي شنيدند، صداي تلاوت قرآن، ذكر خدا، ذكر ركوع، ذكر سوره حمد، سوره ها ديگر، اين صدا، اينها را جذب مي كرد و اثر مي بخشيد، يعني ابا عبدالله و اصحابش از هرگونه وسيله اي كه از آن بهتر مي شد استفاده كرد، استفاده كردند، تا برسيم به ساير وسائلي كه ابا عبدالله عليه السلام در صحراي كربلا استفاده كرد. خود صحنه ها را ابا عبدالله طوري ترتيب داده است كه گويي براي نمايش تاريخي درست كرده كه تا قيامت به صورت يك نمايش تكان دهنده تاريخي باقي بماند. [1] .