بسياري از سلاطين مايل بوده اند كه نامشان و سخنانشان و پيامشان (هر چند پيامي نداشته اند) باقي بماند، لذا آنرا بر لوحه هاي سنگي حك كرده اند كه منم مثلا شاه شاهان، به، ايزد نژاد خدايان و امثال اين چرندها. (رجوع شود به تواريخ سنگ نبشته ها) ولي اينها هرگز در دلها و سينه ها ثبت نشده، اما پيام امام حسين بدون آنكه روي سنگي و يا فلزي حك شود، و با اينكه صرفا روي صفحه لرزان هوا ثبت شد، در سينه ها و دلها حك شد و مانند خطوط نوراني وحي در دل اولياء خدا براي هميشه باقي ماند ان الحسين محبه مكنونه في قلوب المؤمنين در عالي ترين مقام و مركز احساسي روح ها ثبت شد كه بردن نامش اشك ها را جاري مي سازد؛ و خدامي داند تا كنون چند هزار تن جاري ساخته است. چرا؟ چون نهضتي بود از نظر انگيزه مؤثر در وجود امام حسين، الهي و مافوق شخصي بود. [1] .