بازگشت

نهضت انفجاري يا آگاهانه


يكي از مسائلي كه در مورد نهضت امام حسين عليه السلام مطرح است اين است كه آيا اين قيام و نهضت از نوع يك انفجار بود؟ از نوع يك عمل ناآگاهانه و حساب نشده بود؟ نظير اينكه به ديگري حرارت بدهند، آبي كه در آن هست تبديل به بخار بشود، منافذ هم بسته باشد، بالاخره منفجر خواهد شد. و نظير انفجارهايي كه براي افراد انسان پيدا مي شود كه انسان در شرايطي قرار مي گيرد (حالا يا به علتي كه همان جا پيدا مي شود يا به علل گذشته، يك درون پر از عقده و ناراحتي دارد) كه در حالي كه هرگز نمي خواهد فلان حرف را بزند، ولي يك مرتبه مي بينيد ناراحت و عصباني مي شود و از دهانش هر چه كه حتي دلش هم نمي خواهد بيرون بيايد، بيرون مي آرد. اين را مي گويند انفجار. بسياري از قيامها انفجار است.

يكي از جاهايي كه در آن، راه مكتب اسلام با راه مكاتب مادي امروز فرق ميكند، اين است كه مكاتب مادي امروز روي اصول خاص ديالكتيكي مي گويند تضادها را تشديد بكنيد، ناراحتي ها را زياد بكنيد، شكافها را هر چه مي توانيد عميق تر بكنيد، حتي با اصلاحات واقعي مخالفت كنيد براي اينكه جامعه را به انقلاب به معني انفجار (نه انقلاب آگاهانه) بكشانيد. اسلام به انقلاب انفجاري يك ذره معتقد نيست. اسلام، انقلابش هم انقلاب صد در صد آگاهانه و از روي تصميم و كمال آگاهي و انتخاب است. [1] .


پاورقي

[1] حماسه حسيني، ج 2، ص 262.