بازگشت

قيام مقدس حسيني


چرا امام حسين قيام كرد، درست مثل اين است كه بگوييم چرا پيغمبر اكرم در مكه قيام كرد و با قريش سازش نكرد؟ و يا چرا علي مرتضي اينقدر رنج حمايت پيغمبر را در بدر و حنين و احد و احزاب و ليله المبيت متحمل شد؟ و يا چرا ابراهيم يك تنه در مقابل قدرت عظيم نمرود قيام كرد؟ چرا موسي در حالي كه جز برادرش هارون كسي نداشت به دربار فرعون رفت؟

معناي اين چرا اينست كه امام حسين وقتي قيامش موجه بود كه سپاهي برابر با يزيد داشته باشد و حال آنكه اگر امام حسين سپاهي برابر با يزيد مي داشت و در اجتماعي قيام مي كرد كه مردم دو دسته بودند و دو صف عظيم را تشكيل مي دادند و امام حسين در جلو يك صف بود، قيام حسيني يك قيام مقدس و جاويدان نبود. اين چراها در همه قيام هاي مقدس و تاريخي هست. قيام هاي مقدس بشري داراي دو تشخص است:

يكي از نظر هدف قيام، يعني اين قيام ها براي مقامات عالي انسانيت است، براي توحيد است، براي عدل است، براي آزادي است، براي رفع ظلم و استبداد است، نه به خاطر كسب جاه و مقام با تحصيل ثروت و به قول حنظله باد غيسي كسب مهتري و يا حتي براي تعصب وطني، قبيله اي، نژادي، ديگر اينكه اين قيام ها برقي است كه در ظلمت هاي سخت پديد مي آيد، شعله اي است كه در ميان ظلم ها و استبدادها و استيثارها و زورگويي ها مي درخشد، ستاره اي است كه در تاريكي شب در آسمان سعادت بشر طلوع مي كند، نهضتي است كه مورد تصويب عقلاي قوم! قرار نمي گيرد. [1] .


پاورقي

[1] حماسه حسيني، ج 3، ص 31و 30.