مي بينيد كه از امام سوال مي كنند كه: زيارت امام حسين چطور است؟ مي گويد مستحب است. از يك امام ديگر يا از همان امام در زمان ديگر همين سوال را كرده اند، يا گفته واجب است و يا به عبارتي گفته مفهوم وجوب داشته، (مثلا گفته است) حتما بايد چنين كنيد، مبادا ترك كنيد. باز ممكن است يك وقت ديگري سوال كرده باشد، اساسا بي تفاوت نشان داده باشد (و مثلا فرموده باشد) حالا ضرورتي ندارد مي خواهي برو، مي خواهي نرو.

يك آدم ساده مي گويد: جواب هاي متناقض داده ايد! يك جا حتي گفته اند رفتنش شرايط عادي بود؟ بديهي است كه خود زيارت قبر پيغمبر و امام و حتي همه اولياء و انبياء از باب اين كه خاطره آنها را تجديد مي كند، يك عامل تربيتي است و في حد ذاته يك مستحب است، ولي همين مستحب يك وقت حرام مي شود يك وقت واجب؛ مثلا در شرايط زمان متوكل قرار مي گيرند كه سختگيري، بسيار شديدي است، توطئه است كه رسم زيارت امام حسين بايد ور بيفتد، اينجا ائمه تشخيص مي دهند كه بايد با اين طرز كار مبارزه كرد، و يك مسأله جديد پيش مي آيد: مبارزه با طرح خليفه وقت. در اينجا دستور مي دهند: واجب است، واقعا هم واجب بوده. . . [1] .