روحيه اصحاب امام حسين و عشق صادق آنها و اينكه آنها مرگ را ايثار و اختيار كردند، اين خصوصيت در ميان همه شهداء كربلاء بوده كه آثروا الموت يعني اختيار كردن را بر زندگي ننگ آور ترجيح دادند. احدي نبود كه راه نجات نداشته باشد. گاهي اتفاق مي افتد كه جمعيتي مرد يا زن و مرد و اطفال ناگهان در جايي گرفتار مي شوند و به وضع بسيار فجيعي ديگر جهان اين است كه همه آنها با آنكه راهي براي نجات داشتند منتها با قبول ذلت و بي ايماني شهادت و كمال عبوديت را درك كرده بودند. قضيه اما من عباس بن علي عليه السلام و قصه محمد بن بشر الحضرمي و حل بيعت كردن سيد الشهداء از عموم و قضيه قاسم و قضيه غلام سياه، همه گواه موت اختياري است. [1]