بازگشت

اعلان وفاي ياران در شب عاشورا


(در شب عاشورا) يكي از كارها اين بود كه به اصحاب (مخصوصا افرادي كه اهل فن بودند) دستور داد كه همين امشب، شمشيرها و نيزه هايتان را آماده كنيد، و خودشان هم سركشي مي كردند. مردي به نام جون، كه اهل اين كار يعني اصلاح اسلحه بود. حضرت مي رفتند و از كار او سركشي مي كردند.

كار ديگري كه ابا عبدالله در آن شب كردند، اين بود كه دستور دادند همان شبانه، خيمه ها را كه از هم دور بودند نزديك قرار دهند، و آنچنان نزديك آوردند كه طنابهاي خيمه ها در داخل يكديگر فرو رفت، به گونه اي كه عبور يك نفر از بين دو خيمه ممكن نبود. بعد هم دستور دادند خيمه ها را به شكل هلال نصب كنند و همان شبانه، در پشت خيمه ها گودال حفر كنند. به طوري كه اسبها نتوانند از روي آن بپرند و دشمن از پشت حمله نكند.

همچنين دستور داد مقداري از خار و خاشاكهايي كه، در آنجا زياد بود را انباشته كنند تا صبح عاشورا آنها را آتش بزنند، كه تا اينها زنده هستند، دشمن نتواند از پشت خيمه ها بيايد. يعني فقط از رو به رو و راست و چپ با دشمن مواجه باشند و از پشت سرشان اطمينان داشته باشند.

كاري ديگر حضرت اين بود كه همه اصحاب را در يك خيمه جمع كرد و براي آخرين بار اتمام حجت نمود. اول تشكر بسيار بليغ و عميق، هم از خاندان و هم از اصحاب خودش. فرمود: من اهل بيتي بهتر از اهل بيت خودم و اصحابي با وفاتر از اصحاب خودم سراغ ندارم. در عين حال فرمود: همه شما مي دانيد كه اينها جز شخص من، به كس ديگري كاري ندارند، هدف اينها فقط من هستم، اينها اگر به من دست بيابند، به هيچ يك از شما كاري ندارند. شما مي توانيد از تاريكي شب استفاده كنيد و همه تان برويد. از اطراف شروع كردند به گفتن اينكه: يا ابا عبدالله! ما چنين كاري بكنيم؟! بداهم بهذا القول العباس بن علي عليه السلام؛ اول كسي كه به سخن در آمد برادر بزرگوارش ابوالفضل العباس بود.

اينجا است كه باز سخناني واقعا تاريخي و نمايشنامه اي مي شنويم. هر كدام به تعبيري حرفي مي زنند.

يكي مي گويد: آقا! اگر مرا بكشند و بعد بدنم را آتش بزنند و خاكسترم را به ياد بدهند و دو مرتبه زنده بكنند و هفتاد بار چنين كاري را تكرار بكنند، دست از تو بر نمي دارم، اين جان ناقابل ما قابل قربان تو نيست.

آن يكي مي گويد: اگر مرا هزار بار بكشند و زنده كنند، دست از دامن تو بر نمي دارم. [1] حضرت هر كاري كه لازم بود انجام دهد تا افراد خالصا و مخلصا در آنجا بمانند، انجام داد.


پاورقي

[1] بحار الانوار ج 44، ص 393. موسوعه کلمات الامام الحسين عليه السلام 400-395.