نوشته اند: اباعبدالله در حملات خود، نقطه اي را انتخاب كرده بود كه نزديك خيام حرم باشد. به دو منظور: يكي اينكه مي دانست دشمنان چقدر نامرد و غير انسانند و اين مقدار حميت ندارند، كه لااقل بگويند ما با حسين طرف هستيم، پس متعرض خيمه ها نشويم. مي خواست تا جان در بدن دارد، تا رگ گردنش مي جنبد، كسي متعرض خيام حرمش نشود، حمله مي كرد از جلو او فرار مي كردند، ولي زياد تعقيب نمي كرد، برمي گشت، تا خيام حرمش مورد تعرض قرار نگيرند. منظور نقطه اي را مركز قرار داده بود كه صدايش به آن ها مي رسيد. وقتي كه برمي گشت، و در آن نقطه مي ايستاد. فرياد مي كرد: لاحول ولاقوة الا بالله العلي العظيم فرياد حسين عليه السلام كه بلند مي شد اهل بيت سكونت خاطري پيدا مي كردند. مي گفتند: آقا هنوز زنده است [1] .