ببينيد (امام حسين (ع)) در همان روز عاشورا و غير عاشورا چه اندرزها به مردم داده است. اصحابش چقدر اندرز داده اند، حنظله بن اصعد الشبامي چه اندرزها داده، زهير بن قين چه اندرزها داده، حبيب بن مظاهر چه اندرزها داده است! وجود مبارك ابا عبدالله از بدبختي اينها متأثر بود، نمي خواست حتي يك نفرشان به اين حال بماند، با مردم لج نمي كرد بلكه له هر زباني بود مي خواست يك نفر هم كه شده از آنها كم بشود. او نمونه جدش بود، قد جائكم رسول من انفسك عزيز عليه ما عنتم، حريص ‍ عليكم بالمؤمنين رؤف رحيم آيا مي دانيد معني عزيز عليه ما عنتم، چيست؟ يعني بدبختي شما بر او گران است. بدبختي دشمنان پيغمبر بر پيغمبر گران بود. آنها خودشان كه نمي فهميدند، اين بدبختي ها بر ابا عبدالله گران بود. يك دفعه سوار شتر مي شود و مي رود، باز مي گردد، عمامه پيغمبر را بر سر مي گذارد، لباس پيغمبر را مي پوشد، سوار اسب مي شود و به سوي آنها مي رود، بلكه بتواند از اين گروه شقاوت كاران كسي را كم كند. در اينجا مي بينيم حسن يكپارچه محبت است، يكپارچه دوستي است كه حتي دشمن خودش را هم واقعا دوست دارد. [1]