مسئله تشنگي ابا عبدالله و خاندان و اصحابش مسئله شوخي اي نيست. هوا بسيار گرم (عاشوراي آن وقت ظاهرا در اواخر خرداد بوده. هواي عرق زمستانش گرم است تا چه رسد به نزديك تابستان آن)، سه روز است كه آب را بر روي اهل بيت پيغمبر بسته اند، گو اينكه عاشورا توانستند مقداري آب بياورند در خيمه ها كه حضرت فرمود: آب را بنوشيد و اين توشه شما خواهد بود. و به علاوه از نظر طبيعي يك قاعده اي است: هر كسي از بدنش ‍ خون زياد برود كه بدن كم خون شده و احتياج به خون داشته باشد، تشنه مي شود. خداوند متعال بدن را به گونه اي ساخته است كه وقتي به چيزي احتياج دارد، فورا همان احتياج جلوه مي كند. افرادي كه زخم بر مي دارند، مي بينيد فورا تشنگي بر آنها غالب مي شود، و اين، به واسطه رفتن خون از بدنشان است كه چون بدن آماده مي شود براي ساختن خون و مي خواهد خون جديد بسازد، آب مي خواهد. خون رفتن از بدن، موجب تشنگي است.