روح بزرگ آرزو مي كند كه در راه هدفهاي الهي و هدفهاي بزرگ خودش ‍ كشته شود. فرقش شكافته مي شود، خدا را شكر مي كند. روح وقتي كه بزرگ شد، خواه ناخواه بايد در روز عاشورا سيصد زخم به بدنش وارد شود. آن تني كه در زير سم اسب ها لگدمال مي شود، جريمه يك روحيه بزرگ را مي دهد، جريمه يك حماسه را مي دهد، جريمه حق پرستي را مي دهد، جريمه روح شهيد را مي دهد.



و اذا كانت النفوس كبارا

تعبت في مرادها الاجسام



وقتي كه روح بزرگ شد به تن مي گويد من مي خواهم به اين خون ارزش ‍ بدهم. [1] .