خط الموت علي ولد آدم مخط القلاده علي جيد الفتاه تا آن آخر كه مي فرمايد: فمن كان فينا باذلا مهجته و موطنا علي لقاء الله نفسه فاليرحل معنا فانني راحل مصبحا ان شاء الله مي خواهد بگويد كه اصلا روح من، به من اجازه نمي دهد كه اين اوضاع فاسد را ببينم و زنده باشم تا چه رسد كه بخواهم خودم هم جزء اينها شوم. اني لا اري الموت الا سعاده و الحيوه مع الظالمين الا برما من براي خودم افتخار مي دانم كه در ميان چنين جمعيتي نباشم. زندگي با اين ستمگران براي من خستگي است، ملامت است، كسالت است، افسردگي روح است. [1] .