اجتماع وقتي روي پاي خود مي تواند بايستد كه در روح افراد، حماسه و احساس شخصيت وجود داشته باشد، فلسفه مستقلي در زندگي داشته باشد و به آن ايمان و اتكاء داشته باشد. [1] .