چگونه شخصيت امام حسين عليه السلام يك شخصيت حماسي است، و چگونه كلماتش حماسه است، و چگونه حادثه كربلا حماسي است؟

اول بايد عرض كنيم كه اين حادثه كه عرض مي كنم در آن تحمل است، صلابت است، غيرت است، دفاع از ايده و مسلك و فداكاري است، شهادت است؛ با ساير حماسه ها فرق دارد. اين يك حماسه مقدس و يك حماسه مطلق است، مطلق است يعني به خاطر يك قوم و يك ملت بخصوص نيست، براي انسانيت است، بالاتر در راه خدا است، يعني در راه هماهنگي به هدفهاي كلي خلقت است، و اين است معني اينكه در راه رضاي خدا است. والا خداوند كه شخصا و براي خود چيزي نمي خواهد كه رضايت و عدم رضايت، از آن نظر فردي هيچ گونه انگيزه شخصي، فردي، جاه، مقام، در كار نيست. براي مقدسات بشريت است، در راه توحيد، مبارزه با بشر پرستي، عدل، آزادي، حمايت از ستمديدگان است. از اين نظر يك حماسه الهي است، يك حماسه جهاني است، يك حماسه انساني است.

يك قهرمان ملي كه فقط براي ملت خود كار مي كند، ممكن است از نظر ملت ديگر جاني بزرگي باشد. اسكندر از نظر يونانيان يك قهرمان بزرگ است و از نظر ملتهاي ستمديده يك جنايتكار است بر خلاف آن كسي كه هدفش حق، حقيقت، عدالت، حريت، خدا است. حتي آن كسي كه هدفش حقوق مادي پايمال شده است. برقراري برابري اقتصادي است و فلسفه اش ماترياليست و اساس فكري اصالت اقتصاد است و محرك اصلي خودش خواه نا خواه منافع فردي است، نمي توان نهضتش مقدس معرفي شود. [1] .