امام حسين از هر كسي سوال مي كرد كه مردم كوفه در چه وضعي هستند، مي گفتند: قلوبهم معك و سيوفهم عليك!؛ شمشيرهايشان عليه توست در عين اين كه دلشان با توست. وجدانشان با توست اما منافعشان در جهت ديگري است اما رؤساءهم فقد ملئت غرائبهم. . . ، رؤسايشان به دليل اين كه جوال هايشان از رشوه پر شده است و غير رؤسايشان هم به خاطر آن تعصب احمقانه عربي كه از رئيس قبيله پيروي مي كنند، ولي در عين حال رئيس و مرئوس همه وجدانشان با توست، دلشان با توست، و اين دوستي هم هست.