ابا عبدالله يك مصلح است، اين تعبير مال خودش است: اني لم اخرج اشرا و لا بطرا و لامفسدا و لا ظلما، و انما لطلب الاصلاح في امه جدي، اريد ان امر بالمعروف و انهي عن المنكر و اسير بسيره جدي و ابي.

اين را حضرت در نامه اي به عنوان وصيت نامه، به برادرشان محمد بن حنفيه كه مريض بود به طوري كه از ناحيه دست فلج داشت و قدرت اين را كه در ركاب حضرت باشد و خدمت بكند نداشت، نوشتند و به او سپردند، چرا؟ براي اينكه دنيا از ماهيت نهضت او آگاه شود: مردم دنيا! من مثل خيلي ها نيستم كه قيامم، انقلابم به خاطر اين باشد كه خودم به نوايي رسيده باشم، براي اينكه مال و ثروتي تصاحب كنم، براي اينكه به ملكي رسيده باشم اين را مردم دنيا از امروز بدانند (اين نامه را در مدينه نوشت): قيام من، قيام مصلحانه است. من يك مصلح در امت جرم هستم، قصدم امر به معروف و نهي از منكر است. قصدم اين است كه سيرت رسول خدا صلي الله عليه وآله را زنده كنم، قصدم اين است كه روش علي مرتضي را زنده كنم. سيره پيغمبر مرد، روش علي مرتضي مرد، مي خواهم اين سيره و اين روش را زنده كنم.