اني ما خرجت اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما، و انما خرجت لطلب الاصلاح في امه جدي، اريد ان امر بالمعروف و انهي عن المنكر و اسير بسيره جدي و ابي علي بن ابي طالب عليه السلام.

ديگر در اينجا مسأله دعوت اهل كوفه وجود ندارد. حتي مساله امتناع از بيعت را هم مطرح نمي كند. يعني غير از مساله بيعت خواستن و امتناع من از بيعت، مساله ديگري وجود دارد. اينها اگر از من بيعت هم نخواهند، ساكت نخواهم نشست. مردم دنيا بدانند: ما خرجت اشرا و لا بطرا، حسين بن علي، طالب جاه نبود، طالب مقام و ثروت نبود، مرد مفسد و اخلالگري نبود، ظالم و ستمگر نبود؛ او يك انسان مصلح بود.

و لا مفسدا و لا ظالما انما خرجت لطلب الاصلاح في امه جدي. . .

الا و ان الدعي بن الدعي قد ركز بين اثنتين بين السله و الذله، و هيهات منا الذله! يأبي الله ذلك لنا و رسوله و المؤمنين و حجور طابت و طهرت. [1] .

اين روح از روز اول تا لحظه آخر در وجود مقدس حسين بن علي عليه السلام متجلي بود. به قول خودش جزء خون و حياتش شده بود. امكان نداشت از حسين جدا شود.