(امام حسين عليه السلام) روزي كه از مدينه حركت كرد، مهاجم بود. در آن وصيتنامه اي كه به برادرش محمد بن حنفيه مي نويسد، مي گويد: اني لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما، انما خرجت الاصلاح في امه جدي، اريد ان امر بالمعروف و انهي عن المنكر و اسير بسيره جدي و ابي. مردم دنيا بايد بدانند كه من يك آدم جاه طلب، مقام طلب، اخلال گر، مفسد و ظالم نيستم، من چنين هدفهايي ندارم. قيام من، قيام اصلاح طلبي است. قيام كردم، خروج كردم براي اينكه مي خواهم امت جد خودم را اصلاح كنم. من مي خواهم امر به معروف و نهي از منكر بكنم. در نامه به محمد بن حنفيه نه نامي از بيعت خواستن است، نه نامي از دعوت مردم كوفه، و اصلا هنوز مساله مردم كوفه مطرح نبود. [1]