نهضت امام حسين عليه السلام مربوط به زمان مخصوصي نبوده تا در زمانهاي بعد فراموش شود، بلكه نبرد حقّ و باطل، عدالت و ظلم، انسانيّت و وحشيگري و نبرد هدايت و گمراهي بود.

از اين رو تا دنيا برپا است مظلوميّت حضرت امام حسين عليه السلام و نهضت مقدّس آن حضرت فراموش شدني نخواهد بود و هرگاه ميان حقّ و باطل پيكاري درگيرد، خاطره آن مجاهدتها زنده مي شود.

بنا به اهميّت و نقش سازنده اين نهضت مقدّس بود كه پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله وسلم سالها پيش از وقوع آن، مسلمانان را در برگزاري مراسم عزاداري و زنده نگه داشتن اين قيام تشويق فرمود و ائمّه طاهرين عليهم السلام هم نسبت به اين مجالس تأكيد فراواني داشتند.

امّت اسلامي در تبعيّت از دستور رهبران ديني خود در سطح وسيع در مناطق مختلف دنيا با برگزاري مجالس عزاداري و سوگواري، نسبت به سرور شهيدان عليه السلام و اهل بيت عليهم السلام و ياران آن حضرت عرض ارادت مي نمايند و معناي «هر روزي عاشورا و هر زميني كربلاست» [1] را عملاً انجام مي دهند.

امّا نحوه برگزاري مراسم عزاداري به هر صورت كه انجام پذيرد جايز است مگر آنجا كه از طرف شرع مقدّس منع شده و حرام باشد. مانند اينكه كسي به عنوان عزاداري «خودكشي» كند همان طور كه بوداييها براي رسيدن به هدفهاي ديني و ملّي دست به خودكشي مي زنند! امّا اسلام از قتل نفس نهي كرده است و قرآن مي فرمايد:

«لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ» [2] .

بنابراين هر نوع عزاداري كه دليل خاصّي بر حرام بودنش نباشد جايز، بلكه مستحب و پسنديده است و خود يكي از مصاديق آيه شريفه: «وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَي الْقُلُوبِ» [3] مي باشد.

تمسخر بعضي افراد جاهل و نادان نسبت به بعضي از شعائر ديني و مذهبي دليل نمي شود كه ما آن را عمل شايسته اي ندانيم.

قرآن كريم درباره كافراني كه پيامبران و برنامه هاي تبليغي آنان را به تمسخر مي گرفتند مي فرمايد:

«يا حَسْرَةً عَلَي الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ» [4] .