آنچه بيش تر از هرچيز در زندگي ابا عبداللّه الحسين عليه السلام خصوصاً در زمان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و از زبان آن حضرت به چشم مي خورد، اين است كه در حوادث زيادي، خبر از شهادت آن حضرت به ميان مي آيد و پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم و همسران آن حضرت و اهل بيت عليهم السلام به ياد كربلا و حوادث دل خراش آن، اشك مي ريزند.

قيام و شهادت امام حسين عليه السلام نقطه عطفي در تاريخ اسلام بود؛ در صدر اسلام دو هجرت واقع شده: هجرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم از مكه به مدينه، كه براي پايه گذاري مكتب نجات بخش اسلام بوده و هجرت امام حسين عليه السلام از مدينه به مكّه و سپس به طرف كربلا، كه براي حفظ آن بود.

پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم مي دانست كه شهادت امام حسين عليه السلام اسلام را تا ابد حفظ مي كند؛ به همين خاطر آن حضرت بيش ترين كلامش را در معرّفي امام حسين عليه السلام و راه و روش او و شهادتش به كار گرفت.