مرگ در راه خدا، كه در فرهنگ اسلام، «شهادت» ناميده مي شود، تجلي شكوهمندي از عرصه ي عشق و جاودانگي در ساحت قرب الهي است.

شهادت، بالاترين آزمايشي است كه شهيد، با موفقيت از آن بيرون مي آيد و جايگاهش نزد خدا ضمانت شده است.

امام حسين عليه السلام با ايثار خون خود، تا ابد، نهضتش را جاودانه ساخت و از نشستن هر گونه غبار فراموشي بر نهضتش جلوگيري كرد:

(و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله أمواتا بل أحياء عند ربهم يرزقون). [1] .

هرگز كساني را كه در راه خدا كشته شده اند، مرده مپندار، بلكه زنده اند كه نزد پروردگارشان روزي داده مي شوند.

به همين دليل است كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:

ان لقتل الحسين حرارة في قلوب المومنين لا تبرد ابدا. [2] .