ابوجعفر باقر گفت: پدرم علي پسر حسين كه گرفته جايگاه خود را پس از كشته شدن پدرش خانه [اي] از مو، و مانده بود در بيابان، پس درنگ نمود در بيابان چند سال چون ناخوش داشت آميزش با مردم را و برخوردشان را، و مي رفت از آن بيابان در هنگام بودنش در آن جا به سوي عراق كه ديد كند پدر و پدربزرگ خود را و كسي آگاه از كار او نبود.