امام باقر (ع) فرمود: «هر مؤمني كه در سوگ حسين (ع) اشك ديده ريزد، به حدي كه بر گونه اش جاري گردد، خداوند او را ساليان سال در غرفه هاي بهشت مسكن مي دهد». [1] .

و نيز امام صادق (ع) فرمود: «هر كس درباره حسين (ع) شعري بخواند و گريه نمايد و يك نفر را بگرياند، بهشت براي هر دوي آنها نوشته مي شود. كسي كه حسين (ع) نزد او ذكر شود و از چشمش به مقدار بال مگسي اشك آيد، اجر او نزد خداست و براي او جز به بهشت راضي نخواهد شد». [2] .

و نيز فرمود: «هر كس كه در عزاي حسين (ع) بگريد يا ديگري را بگرياند و يا آنكه خود را به حالت گريه و عزا درآورد، بهشت بر او واجب مي شود» [3] .