عالم جليل القدر، آقا شيخ مهدي كرمانشاهي حكايت كرد:

يك مرد كاسب كوري بود كه در بازار بين الحرمين دكان داشت و همه او را مي شناختند. تا ياد داشتيم، او را نابينا ديده بوديم.

يك روز در مقبره ي وابسته به خودمان، كه در رواق پايين پاي بارگاه حسيني عليه السلام مي باشد، خوابيده بودم و چون هوا كمي گرم بود، درب مقبره را كمي باز گذاشته بودم تا باد بيايد.

در اين حين، ناگهان صداي هياهو شنيدم. نگاه كردم، ديدم از سمت صحن كوچك مردم زيادي به حرم داخل شدند و چون درب مقبره ي ما باز بود، جمعيت به سوي مقبره ي


ما هجوم آوردند.

در آن ميان، عده اي دور مردي را گرفته بودند و داخل مقبره نمودند و در را بستند. خوب كه نگاه كردم ديدم آن مرد نابيناي معروف و مشهور است كه هر دو چشم او به درشتي باز شده است و مثل كاسه ي خون سرخ مي درخشد! مردم لباس هاي او را پاره پاره كرده اند و فوج فوج براي ديدن او هجوم مي آورند. آنان انگشت جلو چشم او مي گرفتند و مي پرسيدند: اين چندتا است؟ و او درست جواب مي گفت.

او مدتي به همان حال، در مقبره ماند تا فشار و ازدحام مردم آرام گرفت. از او سؤال كردم، معلوم شد حضرت اباالفضل عليه السلام چشم او را بينا و روشن، و قلب مؤمنين را از سرور چون گلشن نموده اند. [1] .